Heb uw naaste lief!

Een aantal dagen geleden was ik op de jaarvergadering van Partos. Voor wie het niet weet, “Partos is de branchevereniging van Nederlandse organisaties werkzaam in internationale samenwerking.” Een club van betrokken mensen met leden die alles behalve hun eigen belang op de eerste plaats stellen; waarom zou je anders bij een organisatie als bijvoorbeeld Plan, Pax Christi of bijvoorbeeld Dorcas werken denk ik dan maar. Voor het geld hoef je het niet te doen.

Als je weet wat Partos is en waar het voor staat, dan begrijp je ook dat er een uitgelaten stemming was, aangezien Geert Wilders enige dagen daarvoor uit het Catshuis was weggelopen en dat daarmee de bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking van de baan waren / zijn. En dat is voor een groot aantal van de leden natuurlijk goed nieuws en zo werd het ook uitgedragen. Maar mag ik daarbij opmerken dat het vooral voor al die mensen waarvoor wij het allemaal doen heel goed nieuws is?

En dan kom ik bij mijn punt. Ik las enige tijd geleden een column van Ralph Bodelier die me persoonlijk raakte. Want volgens mij bracht hij een punt naar voren dat we allemaal ter harte moeten nemen. Hij schreef over een gesprek aan tafel bij Pauw & Witteman over ontwikkelingssamenwerking, met daarbij Frits Bolkestein, Frits Wester en Dolf Jansen. En dat gesprek was nogal tendentieus vind ik en ik geloof ook Ralph. Ik citeer even: “Jeroen Pauw stelt een vraag. Hij vraagt niet: ‘wat betekent het voor mensen in Afrika of Azië wanneer we twee van de vier miljard aan hulp schrappen?’ Pauw vraagt: ‘Kunnen we zonder sancties van de 0.7 procent af?”

En daar zit volgens mij het grote probleem. Hoe kan het toch zijn dat er dan zo weinig mensen opstaan die deze denkwijze aanpakken? Hoe kan het zover gekomen zijn dat we naar ontwikkelingshulp kijken met het eigenbelang als argumentatie? Beide Fritsen gaven moeiteloos antwoord in deze denkwijze, er werd geen enkel vraagteken bij de bezuinigingen gezet. En Dolf Jansen, ambassadeur van Oxfam-Novib en normaal gesproken enorm bewogen, zat erbij en keek er naar. Hoe kan dat nou?

Terug naar Partos. Er is een mooie campagne gevoerd onder de noemer “je krijgt wat je geeft”, met name via social media (#jekrijgtwatjegeeft). Maar eigenlijk spreekt ook daar volgens mij nog teveel eigenbelang uit. Ik geef helemaal niet omdat ik dan wat terugkrijg. Ik geef omdat ik diep geraakt word door andermans ellende; daar wil ik gewoon wat aan doen. En ik geloof dat die gedachte eigenlijk ook bij Partos en alle leden leeft. We doen het uit menselijkheid, uit compassie en uit geloof in een betere wereld. Toch? En met ons ook al die andere mensen die bijvoorbeeld bij KWF, Hartstichting of waar dan ook in deze branche werken. En onze donateurs.

Mijn oproep is dan ook aan bijvoorbeeld politieke partijen of brancheorganisaties of waar of wie dan ook. Kunnen we niet met zijn allen, al die mensen die bovenstaande gedachte onderschrijven, een vuist maken? Eén stem tegen deze egoïstische manier van denken? Ik weet dat er steeds minder mensen geloven en “ter kerke gaan”, maar wat is er mis met de bijbelse boodschap “Heb uw naaste lief gelijk uzelf”? Dat zou ik een veel mooiere campagne vinden: #hebuwnaastelief

Want wat zou ik graag eens bijvoorbeeld 1 van die Fritsen mee willen nemen naar dat ziekenhuisje in Congo waar ik enige tijd geleden was. Ik was tot tranen geroerd door de situatie van de vrouwen die daar verkeerden. Ze waren verkracht door leden van gewapende milities, vervolgens door hun echtgenoten en gemeenschappen verstoten en daar bovenop ook nog HIV-geïnfecteerd. Ik zou dan willen voorstellen aan de Fritsen dat zij maar even de dames aanwijzen die we dat ziekenhuis uitgooien. Wijs maar aan, er zijn er 10, gooi er maar 3 uit. Jij beslist.

Tot slot nog de les die Ralph ons leert: “Ook deze les mag de ontwikkelingssector zich ter harte nemen. Wie zijn oprechte betrokkenheid voor de ander verpakt in de taal van het eigenbelang, legt het altijd af tegen hen die het lot van ander geen fluit kan interesseren.”

Helemaal mee eens. Jij ook?