Waarom Nederlandse fondsenwervers soms uit hun nek kletsen…

Soms wordt ik een beetje moe van alle fondsenwervers die elkaar allemaal napraten. We weten allemaal best hoe het moet. Maar tussen de theorie die we tot ons nemen (101fundraising/ IFC-Masterclasses/ IF-opleiding etc.) en de praktijk gaapt een gigantisch gat. Vooral als het gaat over de inzet van ons bestuur in onze fondsenwervingsplannen. We hebben allemaal wel ergens een stappenplannetje liggen. Bijvoorbeeld Neil Sloggies ‘Essentials of Major Gift Fundraising‘ uit de onvolprezen ‘Tiny’-serie’. We wéten, hóren en beséffen dat we ons bestuur moeten inzetten. Dat doen ze namelijk in de Angelsaksische fondsenwervingwereld al lang -en met succes. Dus moeten wij dat ook doen.

Maar doen we dat ook? Daarom de volgende vraag om eens te overdenken: hoeveel geld heeft jouw bestuur voor jouw organisatie binnen gehengeld afgelopen jaar en hoe heb je ze zo ver gekregen?

In een uiterst lezenswaardig onderzoek van bureau Leenaers Verloop, getiteld Werft uw bestuur al mee? lezen we dat de geïnterviewde directie- en bestuursleden best wel eens in de bus willen blazen als fondsenwerver. In de hard getroffen culturele sector lijken er ook echt een aantal organisaties te zijn die wel degelijk actieve fondsenwervers onder hun Raad van Toezicht mogen rekenen.
Maar het gros van de goede doelen heeft directie- en bestuursleden die niet zo bedreven zijn in fondsenwerving. En dat valt ze ook niet aan te rekenen. Tenslotte is dat -meestal- niet hun stiel.
Maar dat is ons wel aan te rekenen… Want wij -fondsenwervers- zeggen dat we prima bezig zijn qua inzet van ons bestuur. Maar is dat ook zo?

Ik heb een kleine informele rondgang langs een aantal bevriende collega-fondsenwervers gedaan. Sommigen zeiden eerlijk dat ze hun bestuur niet inzetten. Maar de meeste collega’s waren best tevreden. De algemene teneur was toch dat ‘we best goed bezig zijn met de inzet van ons bestuur’.

Een kleine bloemlezing uit de reacties:
–    ‘Onze directeur neemt regelmatig een cheque in ontvangst.’
–    ‘Onze bestuursleden ‘adopteren’ en financieren soms zelf een deel van een project.’
–    ‘Het bestuur staat welwillend tegenover fondsenwerving.’
–    ‘We hebben een training gedaan met de directie over hoe Grote Giften binnen te halen.’
–    ‘Eén bestuurslid steunt ons met een zeer aanzienlijk bedrag.’
–    ‘Onze bestuurders zijn altijd bereid om naar een prospect mee te gaan.’

Whatever…

Dat is dus niet zoals ze dat in Amerika en Engeland bedoelen.
Je bestuur helpt dus mee… Maar worden die informele netwerken opengelegd? Van rijke vrindjes en van het Old Boys Network? Komen die aanzienlijke bedragen binnen doordat JIJ je bestuurslid  hebt gevraagd om mee te helpen?  Doet hij of zij dat, met een mooie dik gevulde envelop als resultaat?
Volgens mij niet. En dus kletsen we allemaal best wel uit onze nek en schiet het voorlopig nog niet echt op. Een enkele uitzondering daargelaten. En voordat je jouw kritiek deze kant op blaast: nee, zelf ben ik ook niet bijster succesvol in deze. En ik ben ook niet tevreden over mijn eigen aanpak: dat moet en kan veel beter.

Is er iemand die wel succesvol is? En mogen wij dan weten hoe je dat nou echt doet? Een echt praktijkgevalletje en geen theoretisch Eureka-verhaal van de zoveelste Fundraise-pro van het IFC.

Zou je dat willen delen met ons ter lering ende vermaeck van je collega’s?