Fondsenwerving bij bedrijven gaat steeds minder over fondsen
In de 8 jaar dat ik fondsenwerver ben, is het vak er alleen maar leuker op geworden. Maar niet makkelijker. Ik vertel niks nieuws als ik zeg dat (hoewel onze inkomsten groeien) het aantal cheques dat wij in ontvangst mogen nemen met de boodschap “doe er wat goeds mee”, terugloopt. De donateur wil steeds meer betrokken zijn bij de besteding van zijn geld. (En terecht.)
Zeker bedrijven verwachten in toenemende mate een maatwerkoplossing die aansluit bij hun merk en bedrijfsdoelen. Uit een onderzoek dat wij vorig jaar bij SOS Kinderdorpen deden onder 16 multinationals, bleek duidelijk dat bedrijven steeds (pro)actiever worden in het inzetten van hun kerncompetenties voor een betere wereld. Hierbij is groeiende aandacht voor het creëren van een business win en het betrekken van de medewerkers.
Deze trends bieden ons fondsenwervers naast grote kansen ook veel uitdagingen.
Een uitdaging is dat we ons niet langer moeten opstellen als fondsenwerver maar als (mogelijke) partner. Partners ben je als je elkaars belangen kent en aanvult, samen programma’s en projecten ontwikkelt, je kosten en risico’s deelt etc. Termen als gelijkwaardigheid en wederzijds voordeel horen hierbij. Mooie woorden, maar zijn dat de eerste woorden die bij je opkomen als je denkt aan de relatie met je (grote) bedrijvenpartners?
Een andere uitdaging is dat je als fondsenwerver toch vooral wordt afgerekend op het behalen van je (financiële) fondsenwervende targets. Ik kan in ieder geval zeggen dat voor zover mijn organisatie die druk niet oplegt, ik die druk vooral zelf wel voel! En zo’n partnership is zeker niet altijd de kortste route naar meer fondsen. Dat kan dus voor een spanningsveld zorgen.
En dan heb ik het nog niet eens over mogelijke interne discussies met de programma-afdelingen of en in hoeverre wij als fondsenwervers ons met de programma’s in het veld kunnen bemoeien. Laat staan onze bedrijvenpartners een rol laten spelen in die programma’s. En zo zijn er nog wel een aantal uitdagingen te noemen.
Maar ondanks alle uitdagingen kan het wel! Een aansprekend voorbeeld vind ik het project dat wij bij SOS Kinderdorpen vorig jaar samen met de KNVB opstartten: WorldCoaches Zuid-Afrika. In de komende jaren leiden KNVB-coaches lokale voetbalcoaches op. Deze coaches die naast voetbalskills ook life skills overbrengen, worden in onze gezinsversterkende programma’s in Zuid-Afrika geïntegreerd. Hiermee geven we de kinderen in de townships van Zuid-Afrika een kans. De KNVB zet op deze manier zijn kerncompetenties in en zorgt dat KNVB-medewerkers trots en betrokken zijn (“voetbalcoaches zijn immers Nederlands sterkste export product“). En wij kunnen door middel van voetbal veel beter de mannen en jongens bij onze gezinsversterkende programma’s betrekken. Tot slot zorgen SOS Kinderdorpen en KNVB samen we voor de fondsenwerving. Win-win-win dus.
Mijn stellige overtuiging is dat de toekomst ligt in échte partnerships tussen NGO’s en bedrijven. We kunnen elkaar versterken en hebben elkaar nodig om economische ontwikkeling te bereiken en de wereld rechtvaardiger te maken. Er zit dus niks anders op dan voor genoemde uitdagingen oplossingen te vinden. “Gewoon beginnen” vind ik daarbij een heel prettige aanpak. Niet bang zijn om te vallen en vooral elke keer weer opstaan. Wel zo leuk!
Wat vind jij ervan dat fondsenwerving bij bedrijven steeds minder over fondsen gaat?
1 Comment
Gerbren Deves · March 1, 2011 at 16:41
Dag Margot, goed stuk, grotendeels met je eens.
Om antwoord te geven op je vraag: ik juich het toe dat bedrijven ook op andere manieren een maatschappelijke bijdrage leveren, en daarmee tevens hun eigen doelstellingen realiseren. Want hoe meer baat een bedrijf heeft bij het steunen van een goed doel, des te duurzamer die relatie zal zijn. En los van de commerciële meerwaarde kan het ook zeker een maatschappelijke meerwaarde hebben. Maar ik heb er wel een kritische noot bij: ik zie steeds vaker dat bedrijven hun eigen doelstellingen laten prevaleren boven die maatschappelijke meerwaarde. En vanuit het standpunt van bedrijven begrijp ik dat wel en tot op zekere hoogte vind ik dat ook niet erg. Maar voor sommige bedrijven zijn de output en impact van de NGO, en daarmee dus ook hun eigen maatschappelijke meerwaarde, zelfs geheel irrelevant, en wordt er alleen gekeken naar de commerciële mogelijkheden. Ik heb zelf meerdere keren in selectietrajecten gezeten met totaal uiteenlopende goede doelen. Dan mogen de maatschappelijke organisaties vertellen wat zij kunnen doen om te voorzien in de behoeften van het bedrijf, waarna het bedrijf een opportunistische keuze maakt. En dan bekruipt mij wel eens een vervelend gevoel.
Maar als je het hebt over partnerships waarbij bedrijven op een geloofwaardige en constructieve manier ook hun mensen, producten en/of netwerk inzetten: fantastisch! En als dat betekent dat er daardoor minder geld beschikbaar is voor het goede doel: begrijpelijk. Maar het is belangrijk dat de maatschappelijke meerwaarde zwaar blijft wegen.