Better the devil you know?

Dinsdag 21 juni werd het convenant “Ruimte voor Geven” ondertekend. Een convenant tussen de overheid, in de personen van minister-president Mark Rutte en staatssecretaris van Justitie Fred Teeven enerzijds en vertegenwoordigers van de filantropische sector anderzijds. Op de website van de rijksoverheid staat: “Het convenant bevat afspraken die de samenwerking tussen de sector en de overheid effectiever kunnen maken” en alle betrokkenen verzekeren dat dit goed is voor onze sector. En ik geloof die betrokkenen wel.

Maar toch …

We hebben het namelijk over dezelfde overheid die vlak daarvoor bekend had gemaakt dat zij de geestelijke gezondheidszorg ging korten met niet 200 maar 600 miljoen euro. En ook de cultuursector mag 200 miljoen inleveren. En om in mijn eigen straatje te praten, het is dezelfde overheid die de ontwikkelingshulp met honderden miljoenen heeft gekort. Allemaal sectoren die meer en meer van filantropie afhankelijk zijn, onder andere door een zich terugtrekkende overheid. Het argument dat ik dan steeds hoor is dat de sector geen convenant sluit met dit kabinet, maar met de overheid.

Laten we even eerlijk zijn, natuurlijk moet er bezuinigd worden. En ongetwijfeld ook in onze sectoren. Maar mag dat ten koste gaan van het uiteindelijke werk? Zijn de keuzes die gemaakt worden wel de keuzes die juist zijn? Of zijn het de keuzes die bij de regerende partijen en hun achterban het beste vallen? Het is namelijk niet de overheid die bezuinigt, maar dit kabinet wordt er dan gezegd.

Maar toch …

Laten we bijvoorbeeld eens teruggaan naar een vorig kabinet. “Bel-me-niet”, weet u nog? Om maar even aan te geven dat ondanks lobbywerk en allerlei oproepen om de filantropische sector hierbij te ontzien er niet geluisterd werd door diezelfde overheid. Of het vorige kabinet, vult u zelf maar in. Theo Maassen zei ooit:  “We betalen belasting voor wapens en collecteren voor goede doelen. Als we dat nu voor de grap eens gingen omdraaien.” Heb ik altijd een prima suggestie gevonden, maar die zal wel niet zo goed vallen bij dit kabinet.

Dus stel ik de volgende vraag: als we dan toch een convenant met de overheid moeten sluiten, moet dat dan op dit moment? Een moment waarop diezelfde overheid behoorlijke klappen uitdeelt aan onze sectoren met als oplossing de dooddoener “laat het maar particulier financieren”. Ik weet het niet. “Better the devil you know” en zo, ik begrijp het wel. En het is ook erg makkelijk om nu te beginnen over het feit dat de aftrek van hypotheekrente wél door deze overheid gespaard wordt en dat er wél JSF’s gekocht worden.

Maar toch …

Ik heb op Haïti door vluchtelingenkampen gelopen die wij als organisatie steunden en daar mensen ontmoet, mensen die niks meer hadden. De bezuinigingen van deze overheid betekenen dat ik van de 10 mensen die daar in die hutjes boven op elkaar zaten, er minstens 3 met zachte doch dwingende hand het kamp uit mag begeleiden. En dat ik ze dan maar moet uitleggen dat ze terug mogen komen als we nieuwe manieren hebben gevonden om geld op te halen. Als er mensen gevonden zijn die wél vinden dat die mensen in die noodhospitaals geholpen moeten worden, particulier financieren dus, zoals de overheid wil.

Ik weet het, het is wat gechargeerd. En daarbij, de organisatie waar ik werk heeft druk meegepraat via het ICO, is lid van de VFI en zelf zit ik in de ledenraad van het IF; 3 van de 4 ondertekenaars. Dus eigenlijk moet ik me er niet druk over maken, toch?

Maar toch …  heb ik twijfels, vooral over de partner en over het moment. Jij ook?