Samenwerken gaat de waarde van donateursadressen sterk verhogen

We mogen niet langer zomaar nieuwe donateurs en collectanten benaderen. We krijgen niet zomaar meer donateurs die bereid zijn ons doel te steunen. We kunnen er niet van uit gaan dat onze bestaande donateurs ons blijven steunen zoals we gewend zijn. Klinkt dat negatief? Ja, natuurlijk, maar we kunnen door samen te werken heel veel positiefs bereiken.

Op 1 januari 2011 is de nieuwe gedragscode van Stichting Infofilter ingevoerd. Met die wettelijke verplichtingen kunnen we niet langer zonder meer doorgaan met het benaderen van mensen en hen te vragen ons doel te steunen. Een uitstekende gedragscode natuurlijk waar we allemaal achter staan. De consument moet hoog in zijn en haar waarde gelaten worden. We hebben immers zelf ook geprobeerd met zelfregulering zaken te regelen en te voorkomen dat het Bel-me-niet Register wettelijk verplicht werd, dus met dat besef zit het wel goed.

We beseffen ons ook dat het verkrijgen van nieuwe donateurs (en collectanten) ingewikkelder wordt. Naast die regulering werkt de financiële crisis als een tweede negatieve factor en vrijwilligerswerk staat sterk onder druk. Mensen geven gewoon minder. Steeds meer consumenten beseffen dat het kapitalisme niet meer werkt en straffen korte termijn belangen van het bedrijfsleven genadeloos af.

We hebben als marketeers behoorlijke ruimte gehad op het gebied van het benaderen van onze (prospect-)donateurs. Die tijden zijn dus voorbij. We mogen niet meer, we krijgen niet meer. Wat we wel hebben is een band met onze bestaande donateurs. Die band moeten we dus koesteren, aanhalen, vertroetelen. Simpel gezegd: optimaliseer je kennis van de donateurs die je nu een warm hart toedragen. Want die mag je niet kwijt raken.

“Ik weet waar je huis woont…”. Het is een gevleugelde uitspraak maar o, zo waar. Als wij zelf niet in staat zijn om in 100% van de gevallen die mensen die ons een warm hart toedragen op een correcte manier te benaderen, moeten we ons toch wel even achter de oren krabben. Natuurlijk, als fondsenwervers hebben we veel tegenstellingen maar ik ben er zeker van dat we net zo veel raakvlakken hebben. Ieder bedrijf, iedere fondsenwervende instelling wil weten of zijn donateur op het adres woont dat in de lijst staat, of zijn of haar gegevens (nog) juist zijn.

We beseffen ons dus dat werving op het juiste adres met de juiste gegevens onaangename verrassingen achteraf voorkomt. Zeker bij die mensen die ons dat warme hart toedragen. ‘Verborgen’ schadeposten zoals post sturen aan overledenen en verhuisden worden voorkomen. Dat scheelt gewoon geld en vooral irritatie bij hen waar het ons om gaat. Dus minder werk, minder kosten, minder irritatie. Kijk, dat zijn dus hele positieve signalen. Zeker bij fondsenwerving want iemand die er zelf geen belang bij heeft, maar die wel bereid is ons doel te ondersteunen, die moet ons zeker goud waard zijn.

Oké, het is onmogelijk om een adressenbestand, ook van bestaande relaties,  100% waterdicht te krijgen. Maar het is wel onze taak daar naar te streven. We zullen wel moeten. Hoe? Als je alle registraties van fondsenwervers en het bedrijfsleven bij elkaar optelt, dan kom je een aardig eind in de richting van optimaal geschoonde donateurbestanden. Zij blij, wij blij.

We weten allemaal wel iets van onze donateurs. Relevante gegevens zoals hun naam, adres en woonplaats en specifiekere demografische kenmerken zoals hoeveel kinderen ze hebben, of ze een baan hebben. Maar vrijwel niemand weet alles van die, en dat moeten we niet vergeten, mensen. Want daar hebben we mee te maken, met mensen. Samen weten we alles van wat die mensen beweegt om tot positieve actie over te gaan.

Dan is samenwerken de meest voor de hand liggende oplossing. Krachten en kennis bundelen, dat wat we weten combineren tot een gezamenlijke kennisbank die beheerd wordt binnen een community. Synergie optimaliseren door onze know how te bundelen en uit te blinken in onze persoonlijke en onderscheidende creativiteit.

Is het een stukje van de oplossing? Ja, daar ben ik van overtuigd.

Gaan we daar aan werken? Ja, natuurlijk!