NL
Hoe is het allemaal zover gekomen?
Als kind ga je door een aantal zeer herkenbare levensfases. Nadat het ruim een jaar draaide om eten en slapen schijn je te kunnen praten en van dat spreekrecht wil je dan ook gebruik maken! Zo is er de leeftijd 2, daar hoort bij: ik ben 2 en ik zeg nee. De eerste bewuste tekenen van recalcitrantie. Blijkbaar hebben we dan al in de gaten dat we ons alles niet meer hoeven laten welgevallen en dus zeggen we om de haverklap nee. Bij sommigen gaat deze fase gewoon weer voorbij, bij anderen ebt hij nog wat langer na.
Ietsje later in ons leven, laten we zeggen vanaf een jaar of 7 komen we in de “waarom dan-fase”. We willen alles beredeneert zien. Niets is zomaar meer wat er gezegd wordt. Volwassenen verkopen ons geen knollen meer voor citroenen, we willen het naadje van de kous weten. We zijn duidelijk op zoek naar kennis en ontwikkelen ons. Ook die fase gaat voor de meesten van ons weer voorbij als de vroege puberteit aanbreekt en de hormonen de overhand nemen. Bij mij is deze fase nooit over gegaan. Ik zit er nog in. (more…)