corporate
Blijft geloofwaardigheid essentieel?
Nederlanders zijn over het algemeen calvinistisch ingesteld en slaan zichzelf niet op de borst bij goed gedrag. Sterker, wij Nederlanders keuren borstklopperij vaak af. Zo werkt dat ook in fondsenwervingsland: het is deze ingetogen inslag die bepaalt dat je niet hoort te praten over je steun aan goede doelen, zeker niet als deze steun significant is. De motivatie hoort filantropie te zijn, niet het verbeteren van je eigen gemoedstoestand. Of nog slechter: anderen laten zien hoe goed je wel niet bent. Wanneer deze ongeschreven regel wordt overtreden, staat een deel van de bevolking nee te schudden.
Zo werkt dit bij particuliere Major Donors die hun steun publiekelijk maken, bij bekende Nederlanders die zich openlijk verbinden aan een goed doel, maar dit werkt vooral zo bij bedrijven die extern communiceren over hun steun aan een goed doel. En dit vind ik niet altijd eerlijk.
